Zo mooi als de nacht
Concert van Marike
Jager met: Marike Jager (zang, gitaar),
Henk Jan Heuvelink (toetsen, bas,
gitaar, zang), Ruben
van Asselt (drums, percussie, zang) en Geert Jonkers
(diversen).
Gehoord: 4 oktober 2012. Theater De Regentes, Den Haag.
Nederlandse tournee 'Here comes the night' tot begin december 2012.
door Hans Piët
Er waren veel
ontwapenende momenten tijdens het try-out concert van Marike Jager in Theater
De Regentes in Den Haag. Zeker als de liefde onderwerp was. Hoogtepunt in de reeks vormde, tegen het einde, de
glim-lach op het gezicht van de Nederlandse singer-songwriter. Het uitbundige, staande applaus van de maar matig gevulde zaal deed haar bijna letterlijk zweven. Ze
genoot volop en moest constateren dat het eigenlijk te lang geleden was dat ze
die blijk van waardering had ontvangen.
‘Vaker optreden’ zou
de nuchtere Hagenaar opmerken. Alleen... er is zoveel meer in het leven dan de
warmte van die schijnwer-pers. En
gezien de Haagse belangstelling is het maar de vraag of theaters blijvend
vol-stromen. Vooralsnog lijkt de keuze voor een ruim twee maanden durende 'Here comes the night'-theaterserie (ook artistiek) voldoende. Duidelijk werd wel, dat er sprake is van een gemiste kans voor wie er donderdag 4 oktober niet bij was. Marike en haar drie
begeleiders (van wie er één – Geert Jonkers – alleen in instrumentarium
aanwezig is) weten een publiek probleemloos te betoveren. Maar, waarschijnlijk
wil de Hagenaar niet worden meegezogen in die muzikale, fantasieprikkelende
verhalen. Het is immers crisis. Tenminste dat wordt steeds verteld. En voor de
hippe Hagenees ontbreekt bij Marike de monotonie. Zoveel schoonheid, gevat in liefderijke
luisterliedjes, kan hij gewoon niet aan. Het gevolg was, dat alleen de echte Haagse muziekliefhebber zich bij de
kassa van het door sluiting nog maar even functionerende, Haagse theater
meldde. Toch zo’n honderd man die, opvallend genoeg, allemaal werden geboren in
een periode dat muziek en haar emotionele kracht een eenheid vormden. Jonger
dan 35 jaar was afwezig.
Bij Marike Jager gaat
het om haar muzikale verhalen. Ze
krijgen op het podium een speelse
bewerking die naar meer blijft smaken.
Natuurlijk, het was
een try-out, maar wat minder spraak en wat meer muzikale improvisaties zou het
concert ten goede komen. Uiteindelijk zit het publiek in de zaal voor de
composities en blijft het zuur dat het wegdromen steeds wordt verstoord door
verhalen die weliswaar aardig zijn, maar tegelijkertijd geen wezenlijke
bijdrage leveren, anders dan dat ze een inkijkje bieden in het leven van
Marike. Het blijft leuker om te horen hoe materiaal van parels als ‘The beauty
around’ en ‘Celia Trigger’ worden gevangen door het moment. De bewerking
verlenging krijgt omdat de omgeving inspireert. Aan instrumentale vaardigheid ontbreekt het in elk geval geen moment bij zowel Marike, als Henk Jan Heuvelink en Ruben van Asselt. Het verrassingselement blijft groot.
Jonkers
Wat het uitgelaten en
ingetogen optreden, met een nachtelijke sfeer mede dankzij de summiere
belichting, een bijzondere tint
geeft, is de inbreng van audiomachinist Geert Jonkers. Zijn uitzonderlijke,
zelf ontworpen, veelal mechanische instrumenten geven de composities nog meer kleur. Bovendien
dragen ze bij aan de opmerkelijke, visuele aankleding van het concert. ‘Wat een zooitje’
is namelijk de eerste gedachte bij het aanschouwen van het podium. Totdat het water, het fietswiel en de
pijpen tot leven komen en de ontdekkingstocht – wat zijn dat voor decorstukken
– zijn geheimen onthult. En dan
blijkt ook, dat een jerrycan een toepasselijk ritme-instrument is.
Het ruim anderhalf
uur durende concert krijgt een conceptachtige opzet doordat het titelnummer van
de laatste cd ‘Here comes the night’ zowel het in- als het outro van het
optreden vormt. Tegelijkertijd
ontstaat bij de laatste tonen van de toegiften een gevoel van heimwee. Was elke
nacht maar zo mooi.
© Haags Nieuws Bureau 2012
